در یك كندو ملكه، زنبورهای نر و كارگر در كنار هم زندگی می كنند و هر كدام وظایف متفاوتی را در كندو برعهده دارند.

ملكه كه مادر تمام زنبور‌های كندو است، مهم‌ترین وظیفه‌اش تخم‌گذاری است. خرطوم ملكه توانایی جمع‌آوری شهد گل‌ها را ندارد و به طور طبیعی بیش از پنج سال می تواند زندگی كند.

زنبور نر كه معمولا وظیفه‌اش بارور كردن ملكه است، به علت نداشتن نیش، توانایی جمع‌آوری شهد و گرده را ندارد و تنها 24 روز زنده می ماند.

زنبور‌های كارگر كه همگی ماده هستند، بیشترین جمعیت كندو را تشكیل می دهند و كار آنها جمع‌آوری شهد و گرده گل‌ها و در نهایت تولید عسل است.

در این میان باید گفت تمام زنبور‌هایی كه در یك كندو زندگی می كنند توانایی نیش زدن را ندارند و تنها زنبور‌های كارگر هستند كه نیش می زنند و پس از نیش‌زدن می میرند.

مرگ این زنبور‌ها بعد از نیش‌زدن به دلیل نوع نیش آنهاست. نیش زنبور‌های كارگر خاردار است، به این معنی كه پس از نیش زدن و ورود زهر به بدن موجوداتی كه ساختار گوشتی دارند، نیش درمحل گزش گیر می كند و زنبور تمام تلاش خود را برای بیرون آوردن نیش خود می كند كه این تلاش با پاره شدن شكم، در نهایت منجر به مرگ زنبور پس از چند دقیقه بعد از گزش می شود.

این درحالی است كه ملكه و سایر زنبورهای كندو به علت داشتن نیش بسیار نرم و انعطاف‌پذیر پس از نیش زدن نمی میرند و این ویژگی، این قابلیت را به این زنبورها می دهد تا بصورت پیاپی از نیش خود استفاده كنند، بدون آن كه نیش آنها در محل مورد گزش گیر كند.

نكته قابل ذكر این كه علت قرمزی و سوزش در محل گزیدگی مربوط به اسید فرمیک موجود در زهر زنبور است كه این اسید در گیاه گزنه نیز وجود دارد.